Week 12 - De geboorte van Jezus
Hartelijk welkom bij deze zaterdagochtendmeditatie op de laatste dag van 2022. Wij wensen u allen een gezegend en gelukkig nieuwjaar. Wij bidden samen voor vrede op aarde en voor vrede in onze harten.
Thema:
Een menselijk gebeuren: een geboorte onderweg.
Haast onopgemerkt is hier een mensenkind
dat ons dichter nadert
dan wij onszelf nabij kunnen zijn.
Het grijpt in mijn geschiedenis in.
Misschien wil ik vragen:
Dat ik dit kind liefdevol aanvaarden kan
en het in mijn armen kan sluiten.
Dat het nieuwe leven ook in mij binnenkomt.
Ik neem plaats voor God die op mij wacht en naar mij verlangt en ik laat zijn vriendelijke en liefdevolle blik toe.
Lied: Nunc dimittis Taizé
Nunc dimittis servum tutum,
Domine,
Secundum verbum tuum
In pace
Nu laat U,
Heer,
uw dienaar in vrede heengaan,
zoals U hebt beloofd.
https://www.youtube.com/watch?v=SRjSiduxioM
https://open.spotify.com/track/1RzWGdhnFAEGLVTMXUv0lD?si=89501dee9f86448a
Lucas 2, 25-32
Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem. Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de messias van de Heer zou hebben gezien. Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel
Gedreven door de Geest ging Simeon naar de tempel. Zijn geloof in de goedheid van God was groot. Zijn geloof dat hij, als trouwe dienaar van God, de beloofde Messias zou mogen zien was ook groot. Vol verlangens ging hij naar de tempel. Ik overweeg met welke verlangens ik naar deze kapel ben gekomen.
Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus’ ouders hun kind daar binnenbrachten om met Hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden:
‘Nu laat U, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals U hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die U bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.’
Ik neem plaats in dit verhaal en ik kijk aandachtig naar Simeon die in gebed in de tempel zit. Ik zie Maria en Josef binnenkomen met Jezus. Ik zie hoe Simeon naar Jezus en zijn ouders kijkt. Ik blijf kijken terwijl Simeon zich realiseert dat dit klein, kwetsbaar kind de beloofde redder is. Wat zie ik in zijn ogen? Ik kijk terwijl hij naar Maria loopt en haar vraagt om toestemming het kind vast te houden. Ik kijk naar hem wanneer hij vol tederheid Jezus in zijn armen neemt.
Het grote mysterie van de Messias is aan Simeon geopenbaard. Misschien heb ik zelf zoiets meegemaakt: een glimp van het geheim, een persoon die het mysterie voor mij openbaarde of een moment van diepe vrede: een ‘Simeon ervaring’. Of misschien verlang ik naar deze openbaring en wil ik zelf het kind Jezus even in mijn armen vasthouden. Ik blijf even stil bij het mysterie van Gods kracht in dit klein, kwetsbaar kind. En misschien bid ik dat ik het Christuskind ook in mijn hart mag opnemen. Wat zou dat voor mijn leven betekenen?
Lied: Nunc dimittis Taizé