Week 2 - Kostbaar in Gods Ogen

Wat ik verlang:

Dat ik mag ontdekken dat God op zoek is naar mij. Dat ik mag beseffen dat God naar mij verlangt. Dat ik Gods liefdevolle blik op mij kan laten rusten.

Muziek:
Vangelis: “Entends-tu les Chiens Aboyer?” (eerste deel, fragment)

(Vertaling: “Hoor je de honden blaffen?”)

Spotify (afspelen tot 4.10)

Toen God de aarde en de hemel gemaakt had, was er op aarde nog geen enkele struik, er groeide niet een gewas. Want Hij had het nog niet laten regenen op de aarde. Ook was er niemand die de bodem zou kunnen bewerken. Maar een damp steeg uit de aarde op, de hele aardbodem werd vochtig. Toen vormde God uit het stof van de aardbodem de mens en blies hem de levensadem in de neus. En zo kwam de mens tot leven. (Gen. 2:5-7

Ik stel me de oeraarde voor, waarin niets groeit, maar waar dampen opstijgen uit de vochtige aarde. Ik stel me voor dat ik merk dat God mij de levensadem inblaast. Ik zie God voor de eerste keer. Hoe kijkt hij naar mij op dat moment? Hoe kijk ik naar hem? Wat is er tussen ons?

God zette de mens in de tuin van Eden, om voor de tuin te zorgen. Hij waarschuwde hem: “Je mag van alle bomen in de tuin eten zoveel je wilt. Maar je mag niet eten van de boom van kennis van goed en kwaad. Want op de dag dat je daarvan eet, zul je sterven. (Gen. 2:15-17)

God waarschuwt de mens als een ouder die zijn kind wil behoeden voor een verkeerde keuze. Als ik in mijn leven niet alle keuzes heb gemaakt waartoe God mij heeft aangespoord, hoe kijkt Hij dan nu naar mij?

Wij weten hoe dit verhaal is afgelopen. Wij leven niet meer in een paradijselijke toestand. De Wereld waarin wij nu leven is tot stand komen door onze kennis van goed en kwaad. Lukt het mij in deze Wereld om God te zien als de God die mij ooit de levensadem inblies?

Muziek (reprise)